Jesteś tutaj
IRM (S)
Minęło już kilkanaście lat od momentu, kiedy Erik Jarl i Martin Bladh, zmęczeni konwencjonalnością zalewającej ich na co dzień muzyki i poszukując bardziej agresywnej, niekonwencjonalnej drogi artystycznej ekspresji, w 1997 roku rozpoczęli współpracę pod szyldem IRM. Przez ten czas z domorosłych dźwiękowych samouków stali się mistrzami środowiska studyjnego i kreowania radykalnych dźwięków. Podążając ścieżka wytyczoną wcześniej przez takie projekty, jak Brighter Death Now czy Whitehouse, IRM wciąż ewoluuje, pozostając jednak wciąż wiernym ekstremalnej wersji power electronics i death industrialu. Znakiem rozpoznawczym formacji jest głos Bladha, który wykrzykuje teksty zainspirowane dziełami takich kulturowych outsiderów jak Yukio Mishima, Rudolf Schwarzkogler czy Francis Bacon i ich obsesją na punkcie bólu, czystości i piękna. Ta estetyka w połączeniu z ostrymi dźwiękami pokazuje, że IRM to coś wyjątkowego i unikalnego na tle wtórności reprezentowanej przez większość projektów współczesnego power electronics. W kompozycjach formacji, pozornie prostych i cechujących się znaczną powtarzalnością struktur rytmicznych, muzycy umiejętnie wykorzystują i łączą każdy z wykorzystywanych przez siebie elementów dźwiękowych, by na ich podstawie zbudować misterną i pełną detali atmosferę. Twórczość IRM to samo jądro industrialnej estetyki, to przekaz i dźwięki, które potrafią zaburzyć codzienną rzeczywistość i zdezorientować słuchacza, ale jednocześnie mają działanie katarktyczne. To muzyka intymna i mechaniczna zarazem, jednocześnie ezoteryczna i krańcowo bezlitosna.