Jesteś tutaj
CHRISTBLOOD (PL)
Początek i koniec, ciemność i światło w niezbadanej przestrzeni, moment zatrzymania w podróży po bezkresnym oceanie własnego Ja – w tak filozoficzny sposób określa swoją twórczość Christblood – polska industrialno-gotycka grupa, założona w 1995 roku przez trójkę przyjaciół. Po ośmiu latach przerwy muzyczny projekt Galiny Kosmitchy, Tomasza Agnostica i Eglonyla Forte, którzy od dłuższego już czasu współpracowali razem w różnych konfiguracjach (Embryonal Position, The Land of Great Heresie, Radio Internazionale), powraca na scenę.
Gdy w 1995 roku dwoje artystów plastyków, Tomasz Baran (Tomek Agnostic), Grażyna Kaczmarek (Galina Kasmitchny) oraz muzyk Krzysztof Pawlik (Eglonyl Forte) zakładali Christblood, powodowała nimi, jak mówią, potrzeba wyrazu prawdy w sztuce. Powstały w kręgach undergroundowych zespół, wydawany przez prywatną Face Productions, nie był zdeterminowany oczekiwaniami firmy fonograficznej czy producenta – w związku z tym grupa mogła pozwolić sobie na swobodne wyrażanie często nawet heretyckich treści. Działalność formacji konceptualnie nawiązuje do założeń sztuki totalnej, zrodzonej przez pragnienie wolności w przechodzeniu od malarstwa do dźwięku, od słowa do barwy, od parateatralnej maskarady do transowego rytuału scenicznego. Christblood atakuje więc swojego odbiorcę nawałem postindustrialnych dźwięków obleczonych w abstrakcyjne obrazy wideo autorstwa Krzysztofa Pawlika, którym towarzyszą naturalistyczne teksty napisane i wyśpiewane przez Tomka Barana i Grażynę Kaczmarek. Istotą działalności Christblood są koncerty, zamknięte w całość performance, w czasie których twórca i odbiorca łączą się ze sobą we wspólnym przeżywaniu muzycznej ceremonii. Dwa pierwsze wydawnictwa: Adoratus Luna, którego materiał zaprezentowany został rok przed wydaniem na Castle Party w Grodźcu, i Coma, wydane zostały w 1996 roku. Muzycznie Christblood wywodzi się z tradycji wytyczonej przez takie formacje, jak Current 93, Coil, Young Gods czy Swans w swojej wczesnej odsłonie. Dwie kolejne płyty formacji, które stanowią część audiowizualnych projektów, Nocturnus z 2000 i Elementa z 2001 roku, otworzyły nowy etap w twórczości grupy. Ewoluująca forma scenicznego przekazu opierająca się na elementach performance, poezji, muzyki elektronicznej i wideoartu konsekwentnie ukierunkowana jest w stronę formalnej i treściowej transgresji.